eylüldeyiz

eylül sonu


eylüldeyiz
içimden kuşlar göçüyo
zamansız nehirsiz alfabesiz
herkes yitirmiş içindeki düşü
onun yerine başka bi yaşamak telaşı koymuş
ben buna inannnnmıyorrrummm diye
eylül yaka paça karanlığıma akıyo
ellerini sordum ellerinin gölgesine
ellerinin değdiği bir nesne
nesne kalabilir mi artık
benden çekilince düşlerin
ellerin canıma kıyabilir mi

aşk beni şiirle sınıyo
özlemek eylülle
içimin rüzgârına dağıttığım ezgiler susuyo
herkes bir yalana tutunmayı başarmak sanıyo
ben buna inannnnmıyorummm diye
elektro şok verdiler beynimim inkâr eden hücrelerine
inkâr ettiklerim oysa bizi insan kılıyo
boyuneğdiklerim bizi kimliksiz yapıyo
umarsız satılık düşsüüüzz

eylülün kalbini yardığımda içinden
yazın doyumsuz sevişleri akıyoo
kapattığımız kapıların önünde
açılsın diye bekleyişlerimizi
giderken almayı unuttuğumuz yeminlerimizi
gülüşlerimizi içine sindiren
ağlaya ağlaya söndüğümüz geceleri
sırıtıyo eylüüüül

bakışlarından başlar insan susmaya
gecikmeye ölmeye sararmaya
içinden nehirler geçen şehirlerden öğrenir
akmak nasıl bir yalnızlıktır

söğüdün dökülüşünü çınarın dalgınlığına
değişmem
eylülle geçtim bildiğim tüm ayrılıkları yeniden
kim bana değebilir ki artık…


nilüfer altunkaya
eylül 2011