sanki gitmek
beni bir atı vurdular diye unut
rüzgârın başlangıcında
yalnızlığından bir çocuk büyüt
sokak sokak
evlat edin yağmurla
birbirine karışarak varolan
kahkahayla ışıldayan acı çektikçe
ve vazgeçen alev alev
ellerimiz ölse de
sözünü tut
parmak uçlarındaki günışığıyla
seyreltme ıssızlığımı
beni içine sindiğim yerde unut
teninin ilkyazında
Lacivert-
Nilüfer Altunkaya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder