figan

figân

“ey milletim! ah u figân gününden sizin hesabınıza korkuyorum.”*

iri gözlerle ekler ölümü
zamanın savruk pelerinine
yangınlar körükleyen ürperişin

sayrılı bir anımsamadır
gidişinle duvarlar arasında
tüllenen bedenim

eskil ayinlerce kutsanan
şaraptır aşk ve ten
lirik solgunluğuna dudakların

bir ben duyarım lanetle
yanılgıya başlayan çözülüşünü
ve demir alışını canımdan

sonsuz kıyılardır şimdi
bir adanın intiharı denize
rivayet edilişi kıyametlerin

de ki; şiirle direnirim
esirgeyen ve bağışlayan
efsunlu düşlerin çağrısına

ya sabır
ya isyan

* el-Mü’min suresi (İnanmış adam ile Firavun’un konuşmasından)

nilüfer altunkaya

kış 2010

Şiiri Özlüyorum