körebe
denizin mavi turuncu başlangıcına dön yüzünü
sesini bıraktığın şiirlerden büyü hasretle
gülümseyen aydınlığın bana aksın
çocuklar saçılsın sokaklara
bir müjdeyle dolsun odalar evler
gelinler, kızlar sıyrılsın saçak altlarından
silinsin yoksulluğun izi babaların yakasından
sana baharın ılık yağmurları gibi saklandım
ilk adımı gibi kırlarda ölü bir gelinciğin
kaldırımların hıçkırığı, kekeme ölümü gibi köylerin
dağ başlarının, durgun göllerin yeşil umudu gibi
terk etmek gibi bu şehri başucunda bir zarf bırakıp
kurgulanmış intiharlar, yasak sevişler
baştan aşağı özgürlük kokan devrimci tutkular
seni saran uzamın kanatlanışı gibi her aşktan
sırıl sıklam saklandım sana
ayrılmayacağız
kimse duymadan ilişiverecek sesim sesine
bir masalı uyuyup bir düşü sayıklayacağız
günler geceler boyu zamanı uyuyacağız
Nilüfer ALTUNKAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder