çiğ damlası

çiğ damlası

yüzün dökülür sokağa yorgun
mavi boşluğundan tutar ölümün

sabah serinliğinde kendine akan
çiğ damlası gibi düşersin içime

okşarım duvarlarını son nefesimle
ağdalanır hiçliği ömrümün

tenim ayrılık sorgusudur
boşuna üşürsün öpme